Bir seminerin kaybettirdikleri..

Cumartesi bir seminerimiz oldu.Ama bu seminer, diğerlerinden farklı olarak

Eğitim şeklinde olmadı.Yine de biz hakamalarımızı giydik ve konser salonu gibi bir yere çıktık

Fakat sadece birkaç grup gösteri şeklinde aikido yaptılar.Ve biz de sadece orada bulunduk.

Haa bir de fotoğraf çektirdik.

Seminerimizin gösteri kısmı sadece yirmi dakika sürmesine rağmen mazbata alma kısmını da katarsam saatler sürdü.

İster istemez bütün Türkiye’den aikidocular gelmişti. Gene uzuuun zamandır görmediğim hocalarımla tekrar buluşma ve sohbet etme fırsatı yakaladım.

Şimdii gelelim asıl meseleye .Bu seminer ben de iki şey kaybettirdi.

Birincisi;

İnsanlar bir birlerinden uzun süre ayrı kaldıkları zaman araya bir soğukluk girer.İşte benim de arama giren soğukluğu tekrar kaybettik.Hocalarımla tekrar kaynaştık.Tekrar güzel sohbetler ederek tekrar samimi hisler kazandık.

İkincisi;

İnsan bazan umutsuzluğa kapılır.Bazan yaptıkları ile yapmak istedikleri arasındaki ilişki zayıflar ve bu da insanı umutsuzluğa sürükler.İşte benim de umutsuzluklarım, Dostlar la konuştukça ,sohbet ettikçe

Onlarla gelecek hayalleri kurdukça balon köpüğü gibi gittikçe kayboldu. Püf diye dağıldı. Sanki tekrar yenilendim.

Kıssa dan hisse;

Bu seminer bana bazı şeyleri kaybettirdi.

Çok da güzel oldu…

Yorumlar