Düşünceler.. Bu gün benim öğrencim olmadığı halde bir misafir öğrenci geldi dersime. Kendisi bir o kadar küçük ve bir o kadar da esnek bir delikanlıydı. “Lütfen bana bir teknik öğretirmisin ?”deyince. Dayanamadım ve en sevdiğim Tekniklerden birini (İkkyo) öğretmeye karar verdim. “Suratıma yumruk at” dedim. O yumruğunu savurur savurmaz ben de kolunu çevirip onu kilitledim. Sonra da tekniğin gücünü biraz hissetmesi için baskıyı biraz arttırdım.Sonra da sordum? “Nasıl, canın yanıyormu?”diye. Gülerek suratıma baktı.”Hayır hiç acımıyor.”dedi. Oysa tekiniği belkide bin kez yapmıştım. Ve yanlış yapmadığımdan emindim. Ben baskıyı daha da arttırıp ,neredeyse dirseğini incitecek kadar bükünce , “acıdı”dedi. Neyse,tekniği bu sefer ona yaptırıp.bir güzel öğrettim. Sonra böyle bir tecrübenin ardından düşünmeye başladım.Vardığım sonuç; Aynı teknik; yeni kişiler karşısında(uke) yeniden oluşturulmak zorunda. Farklı rakiplere aynı tekniği aynı şekilde yapamazsın. Her rakip ,yeni bir bulmaca anlamına geliyor.. Bu da sonsuz kişi = sonsuz teknik demek oluyor.. Böyle bir savaş sanatı tercih ettiğim için kendimi kutlayıp,son bir çıkarım yapmak istiyorum. Aikido; İnsanın zekasını geliştiren ve mutlu eden bir savaş sanatıdır..
|
304 kez okundu
YorumlarHenüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |